Voordracht Johan Van Overtveldt : " De grote onvrede en hoe die te keren"

Johan Van Overtveldt (°1955) behaalde een doctoraat in de Toegepaste Economie aan de Universiteit van Antwerpen, België, evenals een MBA aan de Universiteit van Leuven, België.

Johan Van Overtveldt begon zijn carrière in 1978 als journalist voor Trends, het toonaangevende Belgische zakenmagazine. In 1982 zette hij de stap naar een carrière in het bedrijfsleven en de financiële sector. In de daaropvolgende tien jaar werkte hij in de bankwereld, de productiesector en de kledingindustrie. In 1992 keerde hij terug naar Trends als hoofdredacteur. Vervolgens werd hij adviseur voor een bouwbedrijf en algemeen directeur van een werkgeversorganisatie, voordat hij in 2010 opnieuw bij Trends aan de slag ging. Van september 2011 tot oktober 2012 was hij hoofdredacteur van Knack, een weekblad voor nieuws en actualiteit. Sinds 2012 is hij deeltijds hoogleraar macro-economie aan de Universiteit Hasselt, België.

In 2013 maakte Johan de overstap naar de politiek en ging hij aan de slag als economisch adviseur voor de N-VA. Na de Europese verkiezingen van 2014 werd hij aangesteld als federaal minister van Financiën in de Belgische regering. Na de Europese verkiezingen van 2019 werd hij verkozen als lid van het Europees Parlement (MEP).

In 2023 werd Johan gerangschikt als het meest invloedrijke lid van het Europees Parlement volgens de MEP EU Influence Index.

In 2024 werd Johan Van Overtveldt herverkozen in het Europees Parlement. Voor deze nieuwe termijn werd hij ook herkozen als voorzitter van de Begrotingscommissie van het Europees Parlement en opnieuw benoemd als coördinator in de Commissie economische en monetaire zaken.

Met deze zeer gefundeerde kennis van zaken schreef hij het boek: De grote onvrede en hoe die te keren. Hierbij nog een korte samenvatting.

"De 21ste eeuw trakteerde ons tot nu toe op enkele zware schokken: de aanslagen van 9/11, de grote financiële crisis en de eurocrisis, de pandemie, de inflatie-opstoot en de Russische oorlog tegen Oekraïne. Ondanks nooit eerder geziene welvaart, heerst er boosheid, angst, frustratie en onzekerheid binnen verschillende lagen van de bevolking. Extremisme, ook op politiek vlak, tiert almaar weliger. Maar er is veel meer aan de hand.

In de decennia volgend op de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog, maakte de politieke elite steeds meer misbruik van de economische leer van John Maynard Keynes. Het lanceren van steeds forsere beloften zorgde bij de bevolking voor steeds hogere verwachtingen.

Die infernale dynamiek van onrealistische beloftes en onrealistische verwachtingen leidde tot ‘beleidsuitputting’. Zeker in België zorgen oplopende schuld, een overvet overheidsapparaat en ondoordachte regulering voor een nagenoeg complete patstelling: België heeft zich vastgereden in zijn eigen moeras.

Het kan anders, maar dat vergt een aantal mentale bijsturingen van onder meer de grenzen van overheidstussenkomst en de erkenning van de onontkoombare economische realiteit. Pas dan opent zich de weg naar een ander sociaaleconomisch beleid, waarin economische groei centraal moet staan."